Bu sebeple rahmetli Alparslan Türkeş de dâhil olmak üzere 220 kişinin idamını istemişti.

Bu sebeple, MHP Davasının ilk gününde Türkeş salona girerken ayağa kalkıp İstiklal Marşı söyleyen sanıklara tekrar işkence ettirmişti.

Milliyetçiliğe düşmanlığını, hazırladığı iddianameye Dede Korkut’u, Ziya Gökalp’i, Zeki Velidi Togan ve Nihal Atsız’ı sanık olarak sokabilecek kadar alenileştirmişti. Ziya Gökalp’in fikirlerini “suç unsuru, ırkçılık” şeklinde gösterebilecek kadar gözü dönmüştü. CHP Erzincan senatörü Niyazi Ünsal’ı bile İddianamede “MHP senatörü” olarak gösterebilecek kadar ciddiyetten uzaktı. Çünkü gözünü kin bürümüş bir Türk düşmanıydı.

Asıl derdi sanıklar ve dava açtığı kurumlar değil, Türk Milliyetçiliğini, “Naziler gibi” bir çerçeveye sokup, ideolojik ve ahlaki açıdan tasfiye etmekti. Be sebeple sanıklar arasına Azerbaycan’ın kurucusu Mehmet Emin Resulzade’nin yakın çalışma arkadaşlarından Nürnberg duruşmalarında beraat etmiş rahmetli Mehmet Kengerli’yi bile sokmuştu. Suç isnadı olarak da rahmetli Kengerli’nin “Turancılığını” göstermişti.

Rahmetli Türkeş, Nurettin Soyer’in iddianameyi Uğur Mumcu’nun yönlendirmesi ve verdiği sözde belgelerle hazırladığını söylemişti.

12 Mart’ta bir davada askeri hâkim olan rahmetli Kaya Alp Kartal’dan yediği dayağın acısını, MHP Davasında avukatlık yaparken çıkarmaya çalışmış ve söz konusu davada avukat olan Kaya ağabeyi tutuklatmıştı.

Nurettin Soyer Türk tarihinde asla unutulacak, göz ardı edilecek birisi değildir. Tarihi bağlamda oynadığı rol Kuyucu Murat Paşa’dan farklı değildir.

Bütün bunlar ortadayken CHP’nin bu Türk düşmanının oğlunu aday göstermesi, Türk Milliyetçiliğine karşı savaş ilan etmekten öte bir anlam taşımamaktadır.

Bir önceki gönderimde unuttuğum birkaç hususu ilave etmezsem bu gece uyuyamazdım.

Birincisi, MHP ve Ülkücü Kuruluşlar Davası’nın açıldığı dönemde “Pantürkizm” (Türkçülük) üç ülkenin ceza kanununda suçtu. Sovyetler Birliği, İran ve Çin. Yunanistan ve Bulgaristan’da da zaman zaman, eski Yugoslavya’da da çok nadiren Türk azınlık mensuplarına bu tür “suçlamalar” yöneltiyordu. Şimdiki Rus Ceza Hukukunda böyle bir suç var mı, yok mu bilmiyorum ama İran ve Çin’de “Pantürkizm” hala ağır bir “suç.”