"Sen yoktun Efendim.. " diyor Dursun Ali Erzincanlı…
Gönül deryam çalkalanır bu şiiri her dinlediğimde...
Satır aralarına girip, içimi boşaltasım gelirdi yıllar yılı... Bugüne nasibmiş...
“Anneler kız çocuklarını hep ağlayarak sevdiler. Ağlayarak süslediler ölüme..
Ağlayarak hadi dayına gidiyorsun dediler'' ya Ya Resulallah;
Biz de kardeşlerimizin ölüme gidişlerini seyreder olduk artık…
Senden sonra ciğerparelerini katlettik Ya Resulallah… Ardından zincirlerle
dövdük kendimizi…
Getirdiklerine inandık ama düşmanlarınla dost olduk… Dostlarımıza taş atıp,
düşmanlarımızı gülle karşılar olduk Ya Resulallah…
Müslüman komşumuzun kapısını bile açmazken, kafirlere sofralar kurduk
evimizde…
Taif`teki o muhteşem hoşgörünün zerresi yok artık kalplerimizde… Elimizden
gelse, önce kardeşlerimizi boğacak gibiyiz şimdilerde… Taş atıp
dişimizi kırmasalar bile…
Biz çok değiştik Ya Resulallah… Birbirimize kulp takmaktan, kardes olmaya
zamanımız kalmadı artık…
Miracınla gelen miracımızda bile, aynı secdede buluşamaz olduk ümmet olarak…
Küfür tek kale, bizse parça parçayız Ya Resulallah…
Gruplara bölündük hep… Mescidler açtık yanyana… Kapılarından girerken, selam
vermez olduk birbirimize…
Sana yüzümüz kalmadı Ya Resulallah… Nasıl şefaat isteyeceğiz senden
bilemiyorum…
Sana muhtacız Ya Resulallah!
Sana cok muhtacız…
En çok Sana muhtacız…
Ey Rabbimiz! Resulünü anışımızdan haberdar et...
Ona binler salat binler selam.
Habibine Makam-ı Mahmud’u ver. O'na vesileyi lütfet, O'nu Refik-i Ala'ya yükselt.
Bizi de affet…
O`nun hatırına affet!..
Zat’ının hatırına affet…
Ne olur AFFET bizi…
BİZİ AFFET...
