Reform paketi, koalisyonsuz siyasi istikrar içeriyor.

İtalya 1946’dan bu yana 70 yılda tam 63 hükümet gördü.
Bunların çoğu koalisyon hükümetiydi.
İktidarda kalan hükümetlerin ortalama ömrü ise 13-14 ay.

2008’deki küresel kriz Avrupa’da Yunanistan ve İspanya’dan sonra en çok İtalyanları vurdu.
Siyasi istikrarsızlığın ekonomik krize etkisi de çok net şekilde görülmüş oldu.

Başbakan Mateo Renzi geçtiğimiz yıl siyasi reform çağrısı yaptı.
Seçim sisteminde değişiklik kabul edildi, buna göre yüzde 40 oy oranına ulaşan partilerin, tek başına iktidar olabilmelerinin önü açıldı.

Pazar günkü referandumda anayasa değişikliği oylanacak.
Reform paketinin amacı ülkeyi koalisyon bataklığından kurtarıp, siyasi istikrara kavuşturabilmek.

İtalya’da Parlamentonun alt kanadında Temsilciler Meclisi ve onunla aynı yetkilere sahip Senato var.
Bu durumun sistemi kilitleyip, siyasi krizlere olanak sağladığı vurgulanıyor.
Reform paketindeki en önemli değişiklik maddesi de bununla ilgili.
O madde senatonun yapısının, yetkisinin ve üye sayısının azaltılmasını öngörüyor.

Temsilciler Meclisi ve Senatonun ortaya çıkardığı siyasi krize verilecek en önemli örnek, herhangi bir yasa tasarısının bu iki organ arasında aylarca gidip gelmesi. Çünkü tasarının yasalaşması için ikisinin de onayı gerekiyor.

Anayasa değişikliği parlamentoda kabul edilmesine rağmen 3’te 2’lik çoğunluğa ulaşamadığı için referanduma bırakıldı.

Referandum ayrıca İtalya Başbakanı Renzi için bir güven oylaması niteliğinde.
AB de sonucu yakından takip ediyor.
Çünkü hayır çıkması durumunda Renzi istifa edebilir, bu durumda AB karşıtı bir hükümetin kurulması söz konusu.
Böyle bir sonuç Avrupa Birliği için İtalya’nın Brexit’i anlamına geliyor.