Allahü teala Kur'an-ı kerimde buyuruyor ki; Sabırla ve namazla, Allahtan yardım isteyin. Ahirete giden yol, mutlaka namazdır. Namaz var, hayat var; namaz yok, gık! Dolayısıyla, namaz hayattır. Birisi sıla-i rahime, memlekete gitmek için devesini hazırlamış. Birisi gelmiş, ben de o tarafa gidiyorum. Gel beraber yola çıkalım, demiş. Tam yola çıktıklarında kulağına eğilmiş, ben iblisim, demiş. Öbürü, başımı derde sokacaksın, deyince, öyle olsa zaten sana söylemezdim. İnsanlar hep benden kaçıyorlar, şu yolculukta bari seninle iki laf edelim, demiş. Yola çıkmışlar, öğlen vakti olmuş, adam namaz kılmamış. İblis, herhalde ikindiyi bekleyecek, demiş. İkindi olmuş, gene namaz yok. Akşam vakti olmuş, gene namaz yok. Biraz daha gitmişler, yatsı vakti gelmiş; adam, ben yatıyorum, demiş. Şeytan, bir dakika. Ben şeytanım ama, sen benden betersin. Ben Rabbime bir kere isyan ettim, secde etmedim, bak başıma ne geldi. Lanetlendim, mahv oldum. Sen dört defadır cenab-ı Hakka isyan ediyorsun. Sana gelecek musibetten, beladan, ben de nasibimi alırım diye korkuyorum. Herkes kendi yoluna demiş ve kaçmış. Ezan mı okunuyor, cenab-ı Hak namaza gelin, diyor. Her şeye bahane olabilir, namaza bahane olmaz. Sabırla ve namazla cenab-ı Haktan yardım isteyin. Onun için, eğer dualarımız kabul olmuyorsa, kusurlarımızdan, hatalarımızdandır. Allah, sabredenlerle beraberdir. Konuşurken, giderken, gelirken, kimseyi incitmeyelim. Mü'min, herkesten dua alabilendir. Dua etmek, içinden gelecek. Eskiden yol keserler, köylülerin nesi varsa alırlarmış, sonra da alınlarına silahı dayayıp, biz haram yemeyiz, hakkını helal et, derlermiş. Bu, helallik mi?

"Falanca kimse, çok iyidir, şu kusuru olmasa, daha iyi olurdu" demek de gıybet olur.