[(Ma'rifetnâme)de yazılı hadîs-i şerîflerde buyuruyor ki,

(Mes'ûd o kimsedir ki, dünyâ onu terk etmezden önce, o dünyâyı terk etmişdir), (Arzûsu âhıret olup, âhıret için çalışana, Allahü teâlâ dünyâyı hizmetci yapar), (Yalnız dünyâ için çalışana, yalnız kaderinde olan kadar gelir. İşleri karışık, üzüntüsü çok olur), (Âhıretin sonsuz olduğuna inanan kimsenin, bu dünyâya sarılması, çok şaşılacak şeydir), (Dünyâ sizin için yaratıldı. Siz de âhıret için yaratıldınız! Âhıretde ise, Cennetden ve Cehennem ateşinden başka yer yokdur), (Paraya, yiyeceğe tapınan kimse helâk olsun!), (Sizlerin fakîr olacağınızı düşünmiyor, bunun için üzülmiyorum. Sizden önce gelmiş olanlara olduğu gibi, dünyânın elinize bol bol geçerek, Allahü teâlâya âsî ve birbirinize düşman olmanızdan korkuyorum), (Mal ve şöhret hırsının insana zararı, koyun sürüsüne giren iki aç kurdun zararından dahâ çokdur), (Dünyâyı terk eyle ki, Allahü teâlâ seni sevsin. İnsanların malına göz dikme ki, herkes seni sevsin!), (Dünyâ, geçilecek bir köprü gibidir. Bu köprüyü ta'mîr etmekle uğraşmayın. Hemen geçip gidin!), (Dünyâya, burada kalacağınız kadar, âhırete de, orada kalacağınız kadar çalışınız!)

Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî "kuddise sirruh" hazretlerinin dergâhının yanından geçen bir sarhoş, dergâhın penceresinden içeriye, zikreden talebelerine bakar, onların zikri hoşuna gider ve kalbinde onlara ve hocaları Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerine sevgi hâsıl olur. Bu sarhoş kimse evine gelince vefât eder; azap melekleri bunu alıp götürmek isterler; fakat Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinin rûhu tecessüm ederek, "Allahü teâlâ beni ve talebelerimi sevenleri bana bağışladı. Bu, başıyla bizim dergâhımıza bakarak bize sevgi besledi. Onun için ben bunun başını alıp Cennete götüreceğim" der. Melekler de, baş nereye giderse vücut da oraya gider, deyip bunu rahmet meleklerine verirler.