Hazret-i Peygambere "aleyhisalatü vesselam" müşrikler, o inanmayanlar geldiler, dediler ki; bize Allahı göster, Allaha inanalım. Görmemiz lazım. Şimdi âmâ (kör)  bir insana hiçbir şey anlatamazsınız. O darlanma, o sıkılma esnasında, hazret-i Peygamber göğsünü parçalayacak hale geldi. Ya Rabbi, bu kör insanlara ben seni nasıl anlatayım, diye... Tam bu sırada Cebrail aleyhisselam geldi. Bir âyet-i kerime getirdi. O âyet-i kerimeyi onlara okudu. Allahü teala buyurdu ki; "Ben onların içindeyim. Kudretim onların içinde. Neden beni görmüyorlar? Gidin ultrasyonun altına yatın, yani, orada ekranda gösteriyorlar Sübhanallah, diyorum ya Rabbi, bu böbrek kendi kendine çalışır demek mümkün değil, akla mantığa sığmaz. Neler neler? O kalbin atışı, o kanın hareket edişi... Ne dersin, ancak La ilahe illallah Muhammeden Resulullah. Başka bir şey diyemezsin...  Din câhillerine nasîhat vermeli fekat inatçı olanlarla münâkaşa etmemelidir. Onlar hakîkati anlıyamazlar. Resûlullah efendimize de "sallallahü aleyhi ve sellem" karşı geldiler. Cenâb-ı Hakka sonsuz şükürler olsun ki, bize hak yolu ihsân etdi. Câhillere, ahmaklara aldanmakdan muhafaza buyurdu.

Allahü teâlâ İbrâhim aleyhisselâmı ateş içinde yaşatdığı gibi, bizi de ateş içinde yaşatıyor. Peygamber efendimiz buyuruyor ki; Âhir zemânda öyle bir zemân gelecek ki, dînini îmânını muhafaza etmek avucunda ateşi tutmak gibi olacakdır. Onun için Rabbenâ duâsını çok okumak lâzımdır.