İstatistik Kanada'nın yayınladığı bir rapora göre, 2022 yılında Kanada'ya yeni göç eden her beş kişiden biri yoksulluk sınırının altında yaşıyordu ve bunların çoğu "derin yoksulluk" içindeydi.

Raporda, Kanada nüfusunun geniş kesimlerindeki derin yoksulluk oranları incelendi ve bunun yeni göçmenler, engelli kişiler, tek ebeveynli aileler ve aileleriyle yaşamayan bekar kişiler arasında yaygın olduğu görüldü.

StatCan, bir ailenin veya bir kişinin, temel bir yaşam standardını temsil eden bir mal ve hizmet sepetinin maliyetini karşılayamaması durumunda yoksulluk içinde yaşadığını söylüyor. Gelirleri bu eşiğin yüzde 75'inin altına düşerse derin yoksulluk içindedirler.

Ontario'daki Welland Miras Konseyi ve Çok Kültürlü Merkezi'nin yöneticisi Janet Madume, "Bu, ön saflardaki kuruluşların yıllardır tanık olduğu durumu doğruluyor. Göçmenler arasındaki yoksulluk kişisel bir başarısızlık değil, sistemsel bir başarısızlıktır ve müdahale edilmezse, sürekli olarak kötüleşecektir." dedi.

Raporda, eyaletler arasında Nova Scotia'nın en yüksek yoksulluk oranına sahip olduğu, 2022'de nüfusun yüzde 12,5'inin temel ihtiyaç malzemelerini karşılayamadığı tespit edildi. Britanya Kolombiyası yüzde 12,2 ile ikinci en yüksek yoksulluk oranına sahipken, onu yüzde 11,9 ile Manitoba ve yüzde 11,4 ile Newfoundland ve Labrador izledi.

Bu arada Manitoba'da insanların yüzde 6,9'u derin yoksulluk içinde yaşıyor ve bu oran eyaletler arasında en yüksek olanı.

Diğer demografik özelliklerde ise tek ebeveynli ailelerin yaklaşık dörtte biri yoksulluk içinde yaşarken, yüzde 10'u ise derin yoksulluk içinde yaşıyor. 

Raporda, yoksulluk sınırının altında yaşayan Kanadalıların yaklaşık yüzde 60'ının engelli olarak yaşadığı belirtildi. 

Yoksulluk içindeki Kanadalıların neredeyse yarısı (%46,1'i), kan bağı, evlilik veya resmi nikah gibi diğer yasal düzenlemelerle birbirine bağlı iki veya daha fazla kişiden oluşan bir grup olarak tanımlanan "ekonomik aile"nin dışında, kendi başlarına yaşıyorlardı.

Kâr amacı gütmeyen Food First Newfoundland and Labrador'un genel müdürü Josh Smee, bekar, çalışma çağındaki yetişkinlerin genellikle politik nedenlerle yoksulluk azaltma önlemlerinin dışında bırakıldığını söyledi.

Smee, "Aynı sorunları bekar kişilerle, özellikle de çalışma çağındaki bekar kişilerle ele almak gerçek bir zorluk, çünkü 'Onlar da bir iş bulmalı' tepkisiyle karşılaşma riskiyle karşı karşıya kalıyorsunuz ve bu da durumu açıkça basitleştiriyor," dedi.

Welland Miras Konseyi ve Çok Kültürlü Merkezi'nin yöneticisi Janet Madume, herkesin gelirini artırmaya yönelik kapsamlı politika değişikliklerinin göçmenler ve diğer yeni gelenler arasındaki yoksulluğun bir kısmını hafifletmeye yardımcı olacağını söyledi.

Madume, ''Ancak yakın zamanda göç edenler hala sistematik ırkçılık da dahil olmak üzere benzersiz bir dizi engelle karşı karşıya. Birçoğu, işverenler veya kurumlar tarafından tanınmayan yıllarca süren profesyonel deneyim ve yeterliliklerle Kanada'ya geliyor. Genellikle işler, düşük ücretli, güvencesiz pozisyonlar veya geçici işlerdir. Ve diğer Kanadalılar gibi, yeni göçmenler de konut sıkıntısı, gelirleri aşan kiralar ve kira kontrolü gibi bu baskıları hafifletecek politikaların eksikliğiyle boğuşmak zorunda'' dedi.

Madume, Kanada'ya yeni gelenlerin nasıl geçindiğini gerçekten anlayabilmek için istihdam, gelir, yoksulluk ve diğer pek çok faktör hakkında daha ayrıntılı, ırka dayalı verilere ihtiyaç duyulduğunu söyledi.

kaynak:canadianpress