Star Gazetesi yazarı İlhami Işık, 1999 yılında terör örgütü PKK'nın elebaşı Öcalan'ın rehin verildiğini ve Gülen'in de rehin alındığını hatırlatarak, "Aslında nesnel durum tam buydu" dedi. 

Terör örgütü PKK’nın elebaşı Öcalan Türkiye’ye iade edildiğinde Demokratik Sol Parti (DSP) genel başkanı Bülent Ecevit, “Apo’yu bize niye verdiler anlamadım.” demişti. 15 Temmuz gecesi milletçe neden verildiğini anladık.

1996 -99 yılları arasında “Balıkçı” adıyla devlet ve PKK arasında arabuluculuk yapan ve Kürt siyasetini yakından tanıyan İlhami Işık stardaki “İki rehine” başlıklı yazısında teröristbaşı Apo’nun iadesiyle Gülen’in ABD’ye gitmeinin aynı döneme denk geldiğini hatırlatarak, “1999 yılında bir örgüt lideri rehin verildi, bir diğer örgüt lideri rehin alındı. Aslında nesnel durum tam buydu.” dedi.

İşte İlhami Işık’ın yazısı:

Abdullah Öcalan 15 Şubat 1999 tarihinde İmralı’ya konuldu. Gülen’e her nedense ‘’sempatisi’’ olan Başbakan Ecevit, Gülen’e telefon açarak, “sağlığın için Amerika’ya git” dedi...

Gülen, Ecevit’ten gelen bu uyarı/öneri üzerine 22 Mart 1999 tarihinde Amerika’nın Chicago kentine giden THY uçağının yolcularından biriydi artık.

28 Şubat’ta kimilerinin postmodern dediği bir darbe yapıldı. Darbe sözcüleri bunun ‘’bin yıl’’ süreceğini iddia ettiler. Darbeciler, tıpkı 12 Eylülcüler gibi bu darbeyi güvence altına almak için siyaseti dizayn etmeye koyuldular. Elbette bunu yalnız başlarına yapmadılar. Özellikle Öcalan’ın Kenya’da yakalanıp Türkiye’ye teslim edilmesini sağlayan ve Fetullah Gülen’in Amerika’ya kaçmasını organize eden dış güçlerin büyük katkılarıyla yapıp, işe koyuldular.

Sonra 18 Nisan 1999’da yapılan seçimlerde Bülent Ecevit’in partisi DSP’nin en fazla oyu alarak hükümeti, MHP ve ANAP ile bir koalisyon olarak kurması, 28 Şubatçılar ile rehberlerinin ortak prodüksiyonuydu. Tekrar etmekte fayda var; 14 Şubat’ta Öcalan İmralı Adası’na konuldu. 22 Mart’ta Gülen Amerika’ya kaçtı. 18 Nisan’da yapılan seçimlerde DSP birinci parti oldu. Bunun bir tesadüf eseri olduğunu hiç kimse ileri süremez.

Abdullah Öcalan’ın rehin olarak verilmesiyle, Kürt sorununun şiddet sarmalını ateşi düşük bir seviyeye indirdiler. Gülen’i Amerika’ya aldırarak, Gülen Örgütü’yle Ecevit arasındaki işbirliğini güvenceye aldılar ve artık bin yıl sürecek darbeci saltanatlarının sürebileceğine, sevinç çığlıkları eşliğinde inanmaya başladılar.

Ama oyun 2002’deki seçimlerde bozuldu. AK Parti seçimlerden büyük bir zaferle çıkıp hükümeti yalnız başına kurma başarısı gösterdi. İşte o andan itibaren darbe mekanikleri, eski cennetlerini geri getirmek için harekete geçti. Cumhuriyet mitingleri, Özden Örnek’in darbe günlükleri; 27 Nisan muhtırası, 411 oyla kabul edilen Anayasa değişikliğini Anayasa’yı açıkça çiğneyip esastan ele alarak iptal eden ve 367 rezaletine imza atabilen Anayasa Mahkemesi ve Ak Parti’yi kapatma davası gibi onlarca girişim sahnelendi. Sonuçta bu süreç 15 Temmuz 2016’da bir darbe kalkışmasıyla neticelendi.