İnsan bu dünyâda malı iki maksadla birikdirir. Bir, Allahü teâlânın dînine hizmet için harcar. İki, Onun fakîr fukâra kullarına yardımcı olur. Bu maksadla oldukdan sonra bu malın ne zararı var? Allahü teâlânın dînine hizmet edeceksin, fakîr fukarâya da yardım edeceksin. Ne güzel. Gavs-i a'zam Seyyid Abdülkâdir Geylânî "kuddise sirruh" hazretleri açmış ellerini demiş, ya Rabbi sana bu kadar sene ibâdet etdim, bu kadar sene yalvardım yakardım, göz yaşı dökdüm. Acaba en çok hangi amelimi, hangi ibâdetimi beğendin, diye Allahü teâlâya yalvarmış. Cenâb-ı Hak da bildirdi kendisine. Buyurdu ki; Aç kullarımı doyurdun, fakîr kullarıma dağıtdın. Bundan çok râzı ve memnûn kaldım. Aç kullarımı, acıkmış kullarımı, fakîr kullarımı doyurdun; iki, fakîr fukarâya para dağıtdın bundan dolayı senden çok râzı oldum...  

O gece gözleri açıldı

Zenîre adında bir câriye müslimân olmuşdu. O sıralarda gözleri görmez oldu. Ebû Cehl bu lât ve uzzanın işidir, dedi. Zenîre, lat ve uzza putları insanların ibâdet edip etmediklerinden haberdâr olamazlar. Benim gözlerimin kör olması Rabbimin takdîriyledir. Rabbim gözlerimi tekrâr açmaya kâdirdir, dedi. O gece gözleri açıldı. Tekrâr görmeğe başladı. Fekat Kureyş kabîlesinden, gönül gözü kör olanlar, bu iş de Muhammedin sihrlerindendir dediler ve dalâletde kaldılar.